صحیفه‌ سجادیه؛ بحر مواج معارف اسلامی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی مرآت؛ دین یکی از عامل‌های کلیدی و اثرگذار در عافیت و سلامتی روح و جسم آدمی است. انسان دین‌دار همواره و در همه لحظات خود را در سایه الطاف و توجه همه‌ جانبه آفریدگار دیده و از این رهگذر احساس قوت قلبی، امنیت و نشاط معنوی فراوانی در نقطه نقطه‌ی حیات فردی، اجتماعی، دنیایی و آخرتی انسان جریان پیدا می‌کند. اطاعت و تبعیت از تعالیم دین باعث تکامل یافتن انسان شده و پیروی از فرامین دین ضمانت‌کننده رستگاری است. دین و تعالیم آن با عقایدی که در افراد جامعه ایجاد می‌کند باعث آرامش خاطر آدمی شده و اثبات شده که انسان معتقد به تعالیم دینی  بیش از سایرین دارای امید به زندگی و رضایت از زندگی است.

اگرچه گذاردن نام فیلسوف بر معصومین (ع) شایسته نیست، اما به سبب بهره‌مندی معصومین (ع) از خرد پاک وحیانی، آن بزرگواران مفاهیم دینی را به گونه‌ای برتر از  قوای تعقل فیلسوفانه و به بهترین شکل بیان کرده‌اند. چراکه عقل فلسفی صرف، عقلی متعلق به آدمی است، در صورتی‌که عقل معصوم که انسان کامل است؛ عقلی وحیانی نشأت گرفته از عقل الهی است و به همین سبب نیز از عصمت و پاکی بی‌بدیلی برخوردار است که مثال و متناظری در میان عقل بشری ندارد.

دعا سرچشمه ناب  معارف الهی است که توسط اهل‌بیت (ع) بیان شده است. امام سجاد (ع) و سلاله پاک پیامبر خاتم (ص) با خردی وحیانی، کلامی شیوا و به دور از تکلف، معارف دینی را برای تشنگان این عرصه بیان می‌کند.

کتاب ارزشمند صحیفه‌ سجادیه بحر مواج معارف اسلامی و یکی از مواریث پر اهمیت معرفتی شیعی است. این صحیفه ارزشمند کلام امام زین‌العابدین (ع) با موضوع عرض نیاز بندگان به درگاه خداوند متعال است که به رشته‌ تقریر درآمده است. این منبع عظیم‌ معرفتی و مجموعه‌ بزرگ دعایی علاوه بر داشتن کارکردهای اخلاقی بی‌شمار که به محتوا و درون‌مایه‌های آن ارتباط دارد، به جهت زیبایی تعابیر کارکردها و جلوه‌های زیبای ادبی نیز دارد. این کتاب ارزشمند قریب به ۱۰۰ بار ترجمه، تشریح و تفسیر شده است.

طبق آیات و روایات، یکی از اهداف ممتاز خلقت انسان عبودیت و بندگی‌ خداوند است. بنابراین برای کسب رضایت الهی و رسیدن به حقیقت عبودیت می‌بایست شاخصه‌های عبودیت شناخته‌ شود. با مراجعه به کتب دینی و ادعیه ارزشمندی چون صحیفه سجادیه می‌توان فهمید که بندگان حقیقی خداوند دارای شاخصه‌ها و ویژگی‌های برجسته‌ای هستند.

طبق فرازهایی از صحیفه سجادیه، بنده واقعی خداوند با شیطان و هوای نفسش به مخالفت برمی‌خیزد، در برابر  معبود خود احساس نیاز می‌کند اما در مقابل غیر خداوند احساس بی‌نیازی دارد. بنده حقیقی هرگز در مقابل معبودش تکبر نمی‌ورزد و عمرش را در انجام اوامر و ترک نواهی مولایش صرف می‌کند و در صورت انجام گناه بلافاصله توبه و استغفار کرده و بر انجام معصیت اصرار نمی‌کند. او همواره به بخشش آفریدگارش امیدوار بوده و در امتحانات الهی بهترین اعمال و افعال را انجام می‌دهد.

انتهای پیام/

حجت الاسلام والمسلمین غلامحسین مهدوی‌نژاد