جنس مشکلات مردم روستای "کلاته سادات"‌ هم از همین دست است. روستایی که در کیلومتر 120 شهرستان میامی واقع شده و علاوه بر کمبود آب و مشکل اینترنت، مشکل دیگری که مردم این روستا را رنج می‌دهد، مهاجرت و خالی شدن خانه پدری از سکنه است.

باز هم قصه تکراری مهاجرت نسل جدید از روستا

درهمین خصوص؛ سید مهدی موسویان دهیار و همچنین معلم این روستا در گفتگو با خبرنگار مرآت با اشاره به اینکه روستای "کلاته سادات" دارای امکانات اولیه آب لوله کشی و برق و گاز و تلفن است، گفت: مشکلی در راه‌های این روستا وجود ندارد و راههای ارتباطی آن به شهر هم آسفالت شده است.

وی با بیان اینکه بیشترین جمعیت این روستا را افراد پیر و سالخورده تشکیل داده اند، اظهار کرد: متاسفانه نسل جدید به علت نبود شغل مناسب با تحصیلاتشان و همچنین زرق و برق های زندگی شهری مانند بسیاری از روستاهای کشور، به شهر مهاجرت کرده اند.

موسویان با اشاره به اینکه شغل مردم این روستا اغلب کشاورزی و دامداری سنتی است، افزود: محصولات کشاورزی این روستا گندم، جو و فلفل است و به دلیل آب و هوای گرم و خشک قابلیت کشت زعفران را هم دارد.

وی با گلایه از کمبود آب در این روستا بیان کرد: کاهش سطح آب قنات‌ها و عدم انجام مرمت آن به دلیل نبود نیروی فعال و جوان در روستا و عدم حمایت های مسؤولان با وجود پیگیری‌های فراوان، کشاورزی این روستا  را به نابودی کشانده است و در بسیاری از زمین های کشاورزی دور از قنات ها تنها درختان مقاوم عناب و سنجد باقی مانده‌اند.

وضعیت متفاوت دانش آموزان این روستا در روزهای کرونایی

موسویان درخصوص تحصیل دانش‌آموزان این روستا در روزهای کرونایی گفت: از پایه اول تا پنجم در کل، 15 دانش آموز مشغول به تحصیل در روستا هستند اما متاسفانه در این روزهای کرونایی مجبور هستیم دانش‌آموزان را به مدرسه بکشانیم که خوشبختانه تعداد آنها کم است و با رعایت فاصله گذاری اجتماعی و همچنین تقسیم بندی آنها این کار صورت می گیرد.

وی با اشاره به ضعیف بودن آنتن دهی اینترنت در این روستا افزود: با پیگیری‌های صورت گرفته دکلی بین دو روستای استربن و کلاته سادات گذاشته شده است اما با این وجود بازهم سرعت اینترنت بسیار ضعیف است و دانش آموزان نمی‌توانند از بستر فضای مجازی و شاد استفاده کنند.

دهیار روستای کلاته سادات با یادآوری شعر "خوشا به حالت ای روستایی" ادامه داد: با شنیدن مشکلات اهالی روستاهای کشورمان و بی اهمیت بودن زندگی آنها از نگاه مسؤولان و همچنین عدم رغبت نسل جدید به ساختن مجدد خانه و کاشانه در زادگاه‌هایشان به نظر باید دیگر بگوییم "بدا به حالت ای روستایی"!

به نظر می‌رسد برنامه ریزی دقیق برای حل مسائل و مشکلات روستایی و پاسخگویی منطقی و مستدل به مطالبات و پرهیز از دادن وعده‌هایی که تحقق آنها ممکن نیست باید بیش از پیش در دستور کار مسئولان قرار گیرد و همین امر قطعاً موجب جلب مشارکت بیشتر مردم در روند حل مسائلشان خواهد شد.

انتهای پیام/